Recentelijk heeft het Gerechtshof Den Haag een interessante uitspraak gedaan. De zaak draaide om een werknemer die haar werkgever beschuldigde van ernstige verwijtbaarheid bij haar ontslag na twee jaar ziekte. De werkgever had namelijk de politie ingeschakeld, toen de werknemer niet bereikbaar was.
Wat gebeurde er?
Een werknemer in de jeugdzorgsector meldde zich ziek vanwege de stress van de opkomende COVID-19-pandemie. Tijdens een telefoongesprek met de werknemer vond de HR-medewerker dat de werknemer erg emotioneel en van streek klonk. De werknemer had zelfs aangegeven dat zij was flauwgevallen en naar het ziekenhuis was gebracht. De werkgever, bezorgd om het welzijn van de werknemer, schakelde daarom de politie in toen ze niet bereikbaar was. De politie is bij de werknemer aan de deur geweest. Dit werd door de werknemer niet in dank afgenomen en zij beweerde dat dit onnodig en schadelijk voor haar was.
De werkgever heeft na twee jaar ziekte met toestemming van het UWV de arbeidsovereenkomst met de werknemer opgezegd. De werknemer vond dat de werkgever ernstig verwijtbaar had gehandeld door tijdens haar ziekte de politie in te schakelen. De werknemer is daarom een procedure gestart, waarin zij een bedrag van € 230.229,48 bruto als billijke vergoeding van de werkgever vorderde.
Het oordeel van de rechter
De kantonrechter oordeelde in eerste aanleg dat de werkgever niet nalatig was geweest. De werkgever had uit bezorgdheid gehandeld en had geprobeerd de onderlinge verhoudingen door gesprekken en mediation te herstellen. Daarmee had de werkgever juist blijk gegeven van goed werkgeverschap. Het gerechtshof heeft dit oordeel bekrachtigd. De werkgever had de politie niet met kwade bedoelingen, maar louter uit bezorgdheid ingeschakeld, zo oordeelde het Gerechtshof.
Wat betekent dit voor werkgevers?
Deze uitspraak benadrukt het belang van zorgvuldig handelen door werkgevers bij het omgaan met langdurig zieke werknemers. Het laat zien dat werkgevers een plicht hebben om goed voor hun werknemers te zorgen, zelfs als dat betekent dat ze extra stappen moeten zetten om hun welzijn te waarborgen. Werkgevers moeten de impact van hun acties op zieke werknemers zorgvuldig overwegen en proactief werken aan het herstellen van de arbeidsrelatie.
De bedrijfsarts speelt natuurlijk ook een rol in het oordeel over de arbeidsongeschiktheid. Bij twijfel over de arbeidsongeschiktheid van een werknemer is het uitsluitend aan het oordeel van de bedrijfsarts of en in hoeverre de werknemer arbeidsongeschikt is. De werkgever mag uiteraard wel met de werknemer contact opnemen om te vragen wanneer de werknemer verwacht weer te kunnen komen werken (als maar niet naar de aard van de arbeidsongeschiktheid wordt gevraagd). De werkgever mag dus niet zelf een oordeel vellen over de arbeidsongeschiktheid, maar de werkgever mag dus wel – als er daartoe terechte bezorgdheid bestaat – vanuit zijn zorgplicht bijvoorbeeld de politie inschakelen.
Vragen?
Heeft u vragen naar aanleiding van deze uitspraak of over andere arbeidsrechtelijke kwesties? Neem dan contact op met een van onze arbeidsrechtadvocaten mr. Margreet Bos-Steenbergen, mr. Ineke van Meines of mr. Dorien Houkes.
